Jak rozmawiać z dzieckiem w depresji i co robić, by pomóc mu w leczeniu?

Jest Ci trudno. Nie rozumiesz, skąd się wzięła choroba. Byliście blisko. Wasze dziecko ma
wszystko, czego zapragnie.
Depresję trudno zrozumieć. Dlatego przede wszystkim nie dopytuj swojego dziecka. Nie drąż, skąd, jak i dlaczego. Ono samo tego nie wie. Co więcej, nie ma siły i energii, by się nad tym zastanawiać. Najważniejsze jest, aby czuło, że po prostu jesteście. To bycie bez osądzania, krytyki i dobrych rad. To obecność wypośrodkowana. Nienachalna, ale jednak widoczna.
Jak osiągnąć tę równowagę?

  • Odpuść dobre rady. Pytaj dziecko, czego potrzebuje w danej chwili. Co możesz dla niego zrobić? Proponuj. Mogą być to proste gesty jak przygotowanie ulubionego posiłku, obejrzenie serialu.
  • Zachęcaj do rozmowy. Podejmuj próby zbliżenia się do problemów dziecka. Gdy je odrzuci, podkreślaj, że jesteś blisko i zawsze, gdy będzie potrzebować, wysłuchasz. Może na początku będziesz jako rodzic ignorowany. Depresja może objawiać się również buntem, irytacją i złością na najbliższych. Jednak istnieje szansa, że z czasem się otworzy, widząc Twoją cierpliwość i chęć bycia bez nachalnej pomocy.
  • Szanuj dziecko i jego wybory. Jeśli chce zostać samo, pozwól mu. Jeśli nie istnieje duże zagrożenie zdarzeniem suicydalnym, zamknij drzwi do pokoju i pozwól na chwile samotności.
  • Aktywizuj. Dużą wartością terapii domowej jest możliwość uczestniczenia w normalnym życiu. Dla osoby z depresją czasem wyjście na dłuższy spacer to zbyt dużo. Jednak warto włączać go w życie rodziny. Zachęcaj do wyjścia na balkon czy do ogrodu. Dawaj do wykonania drobne obowiązki (mycie naczyń, sprzątanie pokoju, sprzątnięcie naczyń ze stołu).
  • Koniecznie wprowadź rytuał wspólnych, rodzinnych posiłków. Z czasem krótkie momenty aktywności, możecie wydłużać. Przerodzą się we wspólny spacer, wyprowadzenie psa czy wyjazd za miasto na weekend.
  • Zachęcaj do kontaktu z rówieśnikami. Pamiętaj, że prawdopodobnie kontakty towarzyskie w czasie choroby są zbyt dużym wyzwaniem dla Twojego dziecka. Jednak warto zachęcać do spotkań z najbliższym przyjacielem lub przyjaciółką. Kontakty rówieśnicze są konieczne do utrzymania więzi społecznych i późniejszego powrotu do grupy.
  • Doceniaj. Dla osoby w depresji czasem nawet wstanie z łóżka wiąże się z wykorzystaniem ogromnych pokładów energii. Ona ich nie ma. Dlatego doceniaj i chwal za drobne sukcesy, małe zwycięstwa. To motywuje do dalszej walki.

Źródło:
Depresja nastolatków. Jak ją rozpoznać, zrozumieć i pokonać: K. Amboziak, A. Kołakowski, K. Siwek